Գործն ի սկզբանե քննվել է Տավուշի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Ռաֆիկ Մելքոնյանի նախագահությամբ:

1984 թվականին ծնված Հարություն Վարդանյանը հրաձգային գումարտակում ջոկի հրամանատար-դասակի հրամանատարի տեղակալ է եղել, կոչումով՝ կրտսեր սերժանտ:

2010 թվականի օգոստոսի 13-ից մինչև 27-ը Վարդանյանը նշանակված է եղել մարտական հերթապահության:

Ըստ դատական ակտի՝ կրտսեր սերժանտ Վարդանյանը խախտել է մարտական հերթապահություն կրելու կանոնները, պատշաճ հսկողություն չի իրականացրել, իսկ օգոստոսի 16-ին, ժամը 21-ի սահմաններում նրա թողտվությամբ հենակետում գինարբուք է կազմակերպվել, որի ժամանակ ինքը և հենակետում ծառայություն կատարող զինվորների մեծ մասը ոգելից խմիչք են օգտագործել, որպես դիտորդ ծառայություն չեն կատարել, և շուրջ չորս ժամ հսկման ենթակա տարածքը մնացել է առանց հսկողության:

Օգոստոսի 17-ին մարտական հերթապահության գրաֆիկը խախտելու, կրակակետում որպես դիտորդ ծառայություն չկատարելու կապակցությամբ կրտսեր սերժանտ Վարդանյանը, լինելով ոգելից խմիչքի ազդեցության տակ, մի քանի անգամ դիտողություն է արել նույն գումարտակի պայմանագրային զինծառայող, նույնպես կրտսեր սերժանտ Արսեն Չոբանյանին:

Երկու կրտսեր սերժանտներն սկսել են վիճաբանել:

Ժամը 1-ն անց 45 րոպեին շարունակելով վիճաբանությունը Չոբանյանի հետ՝ Հարություն Վարդանյանը գետնատնակի մոտ գտնվող հեծանի վրայից վերցրել է համածառայող, շարքային Փարսյանին ամրակցված գնդացիրը, լիցքավորել է, փողը պահել բացօթյա տաղավարում տեղադրված նստարանին պառկած Չոբանյանի ուղղությամբ և ասել է՝ կանգնի, թե չէ կկրակեմ:

Ըստ դատական ակտի՝ ի պատասխան՝ Արսեն Չոբանյանը հայհոյել է Վարդանյանին:

Հարություն Վարդանյանը գնդացրով երկու կրակոց է արձակել Չոբանյանի կրծքավանդակի շրջանին, որից վերջինս տեղում մահացել է:

Ընդհանուր իրավասության դատարանում Հարություն Վարդանյանն իրեն լիովին մեղավոր է ճանաչել: Նա հայտնել է, թե շարքային Ջուլհակյանը հրամանատարության թույլտվությամբ գնացել էր տուն՝ պապի հուղարկավորությանը մասնակցելու:

Օգոստոսի 16-ին, ժամը 20-ի սահմաններում Ջուլհակյանը վերադարձել է հենակետ: Բացի այն, որ նա ոգելից խմիչքի ազդեցության տակ է վերադարձել, դեռ հետն էլ բերել է տնական օղի ու չորս շիշ գարեջուր՝ պապի հիշատակի համար ընկերների հետ խմելու նպատակով:

Ըստ Վարդանյանի՝ իր թույլտվությամբ ճաշարանում հացկերույթ է կազմակերպվել: Ինքը խմել է 4-5 բաժակ օղի:

Կեսգիշերից մինչև գիշերվա ժամը 2-ը որպես դիտորդ պետք է հերթապահեին Ջուլհակյանը, Չոբանյանը և Փարսյանը:

Ջուլհակյանն ասել է, թե խմած է, ի վիճակի չէ ծառայություն կատարելու և խնդրել է թույլատրել, որ հանգստանա:

Վարդանյանը, համոզված լինելով, որ նա, իրոք, ի վիճակի չէ ծառայություն կատարելու, թույլատրել է, որ հերթապահության չկանգնի, գնա հանգստանալու:

Հարություն Վարդանյանը Արսեն Չոբանյանին հանձնարարել է գնալ ծառայություն կատարելու, բայց վերջինս պատասխանել է, թե ցանկություն չունի և դիրք չի կանգնելու:

Ըստ Վարդանյանի՝ ինքը Չոբանյանի ասածը լուրջ չի ընդունել, ասել է, թե ծառայությունը ցանկությամբ չէ, ու մտել է գետնատնակ:

Ժամը 00:30-ին դուրս է եկել գետնատնակից ու տեսել, որ Փարսյանը կանգնած է հեծանի մոտ: Հարցրել է՝ ինչո՞ւ կրակակետ չի գնացել, նա էլ պատասխանել է, թե միայնակ գնալուց վախենում է:

Վարդանյանը հարցրել է՝ իսկ ո՞ւր է Չոբանյանը: Շրջվել ու տեսել է, որ Չոբանյանը մեջքի վրա պառկած է բացօթյա տաղավարի նստարանին:

Հարցրել է, թե ինչո՞ւ Չոբանյանը դիրք չի կանգնել, վերջինս պատասխանել է, թե չի կարող ու չի ցանկանում:

Ըստ Վարդանյանի՝ ինքը զայրացել է, բայց ոչինչ չի ասել, միայն կարգադրել է, որ գնան դիրք, ու նորից գետնատնակ է մտել:

Ժամը 1-ն անց 30-ին դուրս է եկել գետնատնակից ու տեսել, որ Փարսյանն ու Չոբանյանը դիրք չեն գնացել:

Մոտեցել է Չոբանյանին, հարցրել, թե ինչո՞ւ դիրք չի գնացել:
Վերջինս նորից պատասխանել է, թե խմած է ու ցանկություն էլ չունի:

Վարդանյանը դարձյալ նեղսրտել է, մտել է գետնատնակ, տասը-տասնհինգ րոպեից հետո դուրս է եկել:

Չոբանյանը պառկած է եղել նույն դիրքով, իսկ Փարսյանը գնացել էր զուգարան՝ գնդացիրը թողնելով հեծանի վրա:

Ըստ Վարդանյանի՝ ինքը Չոբանյանին նորից նույն հարցն է տվել, նույն պատասխանը ստացել:

Զայրացած լինելով Չոբանյանի պահվածքից, ցանկանալով ամեն գնով նրան պառկած տեղից վեր կացնել՝ ինքը վախեցնելու նպատակով վերցրել է Փարսյանի գնդացիրը, լիցքավորել է, մտել բացօթյա տաղավար, կանգնել Չոբանյանից մոտ մեկ մետր հեռավորության վրա, փողն ուղղել Չոբանյանի կրծքավանդակին ու կարգադրել է, որ կանգնի, թե չէ կկրակի:

Չոբանյանը, առանց վեր կենալու, չկրակողի հասցեին կոպիտ հայհոյանք է տվել:

Քանի որ հայհոյանքն ուղղված է եղել անմիջապես իրեն, ըստ Վարդանյանի՝ ինքը սաստիկ վատ է զգացել, հարցրել է, թե ի՞նչ ասաց:

Երբ Չոբանյանը ցանկացել է կրկնել հայհոյանքը, ինքը երկու կրակոց է արձակել նրա կրծքավանդակին, ինչից Չոբանյանը մահացել է:

Վարդանյանը զղջացել է կատարածի համար, խնդրել է մեղմ վարվել:

Հարություն Վարդանյանը և Արսեն Չոբանյանը ոչ միայն համածառայողներ էին, այլև համագյուղացիներ… Կրակոցներից հետո, ըստ ականատես վկաների, Հարությունը վախեցած մոտեցել է Չոբանյանին, թափահարել նրա անկենդան մարմինն ու խնդրել. «Արսե՛ն, վեր կաց»:

Ընդհանուր իրավասության դատարանը Հարություն Վարդանյանին մեղավոր է ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին և 365 հոդվածի 1-ին մասերով ու վերջին հաշվով դատապարտել է 8 տարի 6 ամիս ազատազրկման: Պատժի սկիզբը՝ 2010 թվականի օգոստոսի 18-ից:

Այս դատավճիռը չի բողոքարկվել և ուժի մեջ է մտել 2011 թվականի ապրիլի 21-ին:

2013 թվականի հուլիսի 26-ին Տավուշի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը Ռաֆիկ Մելքոնյանի նախագահությամբ քննության է առել դատապարտյալ Հարություն Վարդանյանի դիմումը՝ «ՀՀ քրեական օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի հիման վրա դատավճիռը վերանայելու վերաբերյալ:

Դատարանը բավարարել է դատապարտյալի դիմումը՝ եզրակացնելով, որ օրենքում կատարված փոփոխությունների լույսի ներքո՝ Հարություն Վարդանյանի արարքում բացակայում է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365 հոդվածի 1-ին մասով նախատեսված հանցագործության հանցակազմը:

Ընդհանուր իրավասության դատարանը Հարություն Վարդանյանի նկատմամբ կայացված դատավճիռը պատժի մասով փոփոխել է և 8 տարի 6 ամիս ազատազրկումից թողել է կրելու 8 տարի ազատազրկումը:

Այս վերանայման դեմ վերաքննիչ բողոք է բերել Լոռու կայազորի զինվորական դատախազությունը:

Ըստ բողոքաբերի՝ դատավճռի վերանայում և պատժի մեղմացում չպետք է կատարվեր, ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավճիռը Հարություն Վարդանյանի գործով պետք է մնար անփոփոխ:
1in.am