Թուրքական Hurriyet-ի լրագրող Ահմեդ Հաքանը 7 կետից բաղկացած իր տեսակետով ապացուցել է Հայոց ցեղասպանության իրողությունը։
1. Մենք ասում ենք, որ «ցեղասպանություն» բառն օգտագործում են իմպերիալիստները։ Ամենամեծ իմպերիալիստը ԱՄՆ-ն է, սակայն նա չի օգտագործում այդ բառը։
2. Եթե խոսք է գնում, որ հայ զինյալները հարձակումներ էին գործում…։ Լավ, ինչ է նշանակում բոլոր հայերին տեղահանության ենթարկել, որն էլ հայերի նկատմամբ կոտորած էր առաջ բերելու։ Զինյալների մեղքը ինչո՞ւ բարդվեց անմեղ հայերի գլխին։
3. Ինչու ենք մենք մեր պապերին անվանում հայերի կոտորածների համար պատասխանատու երիտթուրքերին, այլ ոչ թե հայերին պաշտպանած Ռեշիդ բեյին, Մեհմեդ Ջելալ բեյին, Ֆաիք Ալի բեյին։ Ինչո՞ւ չենք բղավում, որ մեր պապերը նրանք են։
4. Հիմա դիմում եմ նրանց, ովքեր ասում են, թե ոչինչ չի եղել ու ամեն ինչ սուտ է։ Այս հողերի հին ժողովուրդ հանդիսացող հայերին ի՞նչ եղավ։ Ո՞ւր գնացին։ Ինչ եղավ նրանց գույքին ու ունեցվածքին։ Ո՞վքեր վերցրեցին այդ ունեցվածքները։
5. Ասում ենք, որ կոտորածների ու ցեղասպանությունների պատմություն ունեցող երկրները մեզ չեն կարող դաս տալ։ Այո, ճիշտ է, բայց մի թե՞ այդ երկրների մութ անցյալի մասին խոսելը լուսավոր է դարձնում մերը։
6. «Հայ» բառն օգտագործում ենք որպես հայհոյանք։ «Հայ» բառն ասելուց առաջ ներողություն ենք խնդրում։ Սոցկայքերում գրում ենք, որ մեր պապերը հայերի հանդեպ մի բան էլ քիչ են արել։ Սպանված Հրանտ Դինքի «Ակոս»-ի խմբագրության առաջ ապրիլի 24-ին սեւ ծաղկեպսակ ենք դնում։ Այդ դեպքում ինչպես ենք աշխարհին համոզելու, որ մարդասեր ենք ու նույնիսկ մրջյունին չենք կարող տրորել։
7. Լավ, եթե ասենք ցեղասպանություն չի, դա մեզ առերեսումից կփրկի՞։ Մաքուր կլինեն՞ք։ Մեր պատմության բոլոր մեղքերից ազատված կլինեն՞ք։ Թափված արյան համար ի՞նչ ենք անելու։ Մարված օջախների համար ի՞նչ ենք անելու։
